Bananenpannenkoekjes of de kunst van het experimenteren

Er lag een overrijpe banaan in de fruitschaal die maar niet werd opgegeten. De groengele bananen werden wel gegeten. De oude banaan weggooien is ook zo wat maar ik weigerde om hem zelf op te eten. Deze keer niet.

Ineens herinnerde ik me een recept op Facebook voor bananenpannenkoekjes. 1 banaan (liefst een goede rijpe), 2 eieren en wat kaneel. Prakken, klutsen, roeren, scheutje olie in de pan en bakken maar. Zo simpel?

Zo simpel heb je snel een redelijk gezond hapje.

Goed idee en daar bleef het vooralsnog bij. Ik ben meer van het eten dan van het koken moet ik erbij zeggen. De vaste kok in ons gezin was naar cursus dus als die banaan in de pan moest, dan was het aan mij.

 

Nou, wat lette me?

Van alles eigenlijk. Ik kon me er maar niet toe zetten om die pannenkoekjes te maken. Want ja, geen meel erbij, zou dat dan wel goed gaan? Zou het wel naar pannenkoek smaken? Wat was er eigenlijk mis met die goeie ouwe spekpannenkoek?

Maar ja, daar ging het niet over natuurlijk. Ik voelde gewoon weerstand vanwege het nieuwe en vooral, kan ik dat wel? Straks zou het mislukken; dan zou ik moeten erkennen dat ik echt niet kan koken en zwaar door de mand vallen.

Huh? Ja, ik weet het. Waar gaaaaat het over?

Nadat ik me dat gerealiseerd had, schoot de comfortzone mij te binnen. Daarbinnen is het veilig en comfortabel maar daarbuiten schijnt het wel te gebeuren. Spannende, nieuwe en uitdagende dingen…

Dus hup, ik verkocht mijzelf een schop onder de kont en ben die stomme pannenkoekjes gaan bakken. Bleek een goed idee! Ze zijn zeer smakelijk. En heel makkelijk te maken, dus koester je ouwe bananen;).

 

Ik durfde (uiteindelijk) te experimenteren en het is gek maar daarna schoten nieuwe plannen en ideeën van alle kanten uit de grond. Het leverde mij dus echt wat op, buiten de comfortzone.

Sindsdien blijf ik het mezelf voorhouden: mensch, durf te experimenteren!

 

Josee Camfferman | Presenteercoach